bimuzd

sif. və zərf <fars.> Muzdsuz, zəhmət haqqı verilməyən, ücrətsiz; havayı, müftə. <Mirzə:> Rəhmətlik oğlu, mən məgər burada hambali-bimuzdəm? Ə. H.. <Zindalı:> Yəhya lələ, o nə deyən sözdür? Sənin deməyindən bu il bimuzd olacağıqmı? M. C..